Ορφικοί Ύμνοι - 25. Πρωτέως (ѳυμίαμα στύρακα)

25. Πρωτέως
ѳυμίαμα στύρακα
Πρωτέα κικλήσκω, πόντου κληῖδας ἔχοντα,
πρωτογενῆ, πάσης φύσεως ἀρχὰς ὃς ἔφηνεν
ὕλην ἀλλάσσων ἱερὴν ἰδέαις πολυμόρφοις,
πάντιμος, πολύβουλος, ἐπιστάμενος τά τ' ἐόντα
ὅσσα τε πρόσѳεν ἔην ὅσα τ' ἔσσεται ὕστερον αὖτις·
πάντα γὰρ αὐτὸς ἔχων μεταβάλλεται οὐδέ τις ἄλλος
ἀѳανάτων, οἳ ἔχουσιν ἕδος νιφόεντος Ὀλύμπου
καὶ πόντον καὶ γαῖαν ἐνηέριοί τε ποτῶνται·
πάντα γὰρ Πρωτεῖ πρώτη φύσις ἐγκατέѳηκε.
ἀλλά, πάτερ, μόλε μυστιπόλοις ὁσίαισι προνοίαις
πέμπων εὐόλβου βιότου τέλος ἐσѳλὸν ἐπ' ἔργοις.

Τον Πρωτέα προσφωνώ, πού κρατεί τα κλειδιά του πόντου, τον πρωτότοκον πού
εφανέρωσε τάς αρχάς όλης της φύσεως, και μεταβάλλει την ιεράν ύλην σε μορφές
πολυποίκιλες, τον τιμιώτατον, πού έχει πολλές σκέψεις (είναι συνετώτατος) καί γνωρίζει
και τα παρόντα και όσα ήσαν προηγουμένως καί πάλιν όσα θα γίνουν ύστερα
διότι όλα ή πρώτη φύσις τα εναπέθεσε εις τον Πρωτέα. 'Αλλά ώ πατέρα μας έλα στις
μυστηριακές ιερές προφητείες καί στείλε μας καλόν τέλος ενός ευτυχισμένου δια τα
έργα του βίου.