Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται.
Αυτό που εναντιώνεται στο δυνάστη λέγεται λαός.

Θουκυδίδης 460-394 π.Χ. ,Αθηναίος ιστορικός.

Αι άρισται δοκούσαι είναι φύσεις μάλιστα παιδείας δέονται.
Εκείνοι που φαίνονται ότι εκ φύσεως είναι άριστοι, χρειάζονται περισσότερο από τους άλλους την παιδεία.

Ξενοφών 430-355 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας ιστορικός.

Πολύ λίγα πράγματα συμβαίνουν στο σωστό χρόνο, και τα υπόλοιπα δεν συμβαίνουν καθόλου.

Ηρόδοτος 480-420 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας ιστοριογράφος.

Ες αύριον τα σπουδαία.
(φράση του Αρχία, άρχοντα της Θήβας, ενδεικτικό της αναβλητικότητάς που του στοίχισε, το ίδιο βράδυ, τη ζωή του. Από τον "Πελοπίδα")
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός.

Το άρχειν ήδιστον.
Το να ασκείς εξουσία είναι υπέρτατη ευχαρίστηση.

Αριστοτέλης 384-322 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Ευτελές δείπνον ου ποιεί παροινία.
Το φτωχικό δείπνο δεν κάνει τους ανθρώπους να παραφέρονται.

Διογένης, 410-323 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος.

Ζων μεν επαινού, αποθανών δε μακαρίζου.
Όσο ζεις να σε παινεύουν κι όταν πεθάνεις, να σε μακαρίζουν.

Περίανδρος 668-584 π.Χ. , Τύραννος της Κορίνθου και εκ των 7 σοφών.

Ώσπερ το ευθύ ευθέος ου δείται, ούτως ουδέ το δίκαιον δικαίου.
Όπως το ίσιο δεν χρειάζεται χάρακα, έτσι και το δίκαιο δεν χρειάζεται δικαιοσύνη.
Επίκτητος 50 μ.Χ.-120 μ.Χ , Στωικός φιλόσοφος.

Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του προσθέτεις χρήματα, να του αφαιρείς επιθυμίες.

Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος φιλόσοφος.

Δάκρυα, τα προοίμια της τέχνης.
(από το «Ενύπνιον 1.6», για τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει κανείς ασχολούμενος με την τέχνη)
Λουκιανός 120-180 μ.Χ. , Σύρος συγγραφέας.

Σεαυτόν ευ ποίει.
Να ευεργετείς τον εαυτό σου.

Δελφικά παραγγέλματα.

63. Δικαιοσύνης
ѳυμίαμα λίβανον
Ὦ ѳνητοῖσι δικαιοτάτη, πολύολβε, ποѳεινή,
ἐξ ἰσότητος ἀεὶ ѳνητοῖς χαίρουσα δικαίοις,
πάντιμ', ὀλβιόμοιρε, Δικαιοσύνη μεγαλαυχής,
ἣ καѳαραῖς γνώμαιςιν ἀεὶ τὰ δέοντα βραβεύεις,
ἄѳραυστος τὸ συνειδὸς ἀεί· ѳραύεις γὰρ ἅπαντας,
ὅσσοι μὴ τὸ σὸν ἦλѳον ὑπὸ ζυγόν, ἀλλ' ὑπὲρ αὐτοῦ
πλάστιγξι βριαραῖσι παρεγκλίναντες ἀπλήστως·
ἀστασίαςτε, φίλη πάντων, φιλόκωμ', ἐρατεινή,
εἰρήνηι χαίρουσα, βίον ζηλοῦσα βέβαιον·
αἰεὶ γὰρ τὸ πλέον στυγέεις, ἰσότητι δὲ χαίρεις·
ἐν σοὶ γὰρ σοφίη ἀρετῆς τέλος ἐσѳλὸν ἱκάνει.
κλῦѳι, ѳεά, κακίην ѳνητῶν ѳραύουσα δικαίως,
ὡς ἂν ἰσορροπίαισιν ἀεὶ βίος ἐσѳλὸς ὁδεύοι
ѳνητῶν ἀνѳρώπων, οἳ ἀρούρης καρπὸν ἔδουσι,
καὶ ζώιων πάντων, ὁπόσ' ἐν κόλποισι τιѳηνεῖ
γαῖα ѳεὰ μήτηρ καὶ πόντιος εἰνάλιος Ζεύς.

Ώ συ ή δικαιότατη μεταξύ των θνητών, ή πολυευτυχισμένη, η περιπόθητη, πού χαίρεσαι
πάντοτε με τους ανθρώπους δια την ισότητα, πολύτιμε, καλότυχη, συ ή Δικαιοσύνη ή
πολυένδοξη, πού με καθαρές πάντοτε γνώμες κρίνεις τα πρέποντα, και έχεις ακεραίαν
την συνείδησιν διότι συ πάντοτε τιμωρείς όλους, όσοι δεν προσήλθαν κάτω από τον
ιδικόν σου ζυγόν (την ζυγαριά σου.), αλλά είναι άστατοι και παρεκκλίνουν ακόρεστα στις
βαρείες πλάστιγγες· συ είσαι χωρίς επαναστάσεις (ήσυχη), φίλη των πάντων, αγαπάς τάς
διασκεδάσεις αξιέραστη, χαίρεσαι στην ειρήνη και ποθείς τον σταθερόν βίον.
Διότι πάντοτε μισείς την πλεονεξίαν και χαίρεσαι εις την ισότητα. Διότι σε σένα ή γνώσις
της αρετής έχει άριστον τέλος.
Άκουσε με θεά, και τσάκιζε δικαίως την κακίαν των ανθρώπων, δια να πορεύεται (να
προχωρή) εν ισορροπία πάντοτε ό καλός βίος των θνητών ανθρώπων, οι οποίοι τρώγουν
τον καρπόν της γης, και όλων των ζώων όσα τρέφει εις τους κόλπους της ή γη ή θεά
μητέρα, και ό πόντιος θαλάσσιος Ζευς.

Πάντα χρήματα ην ομού. Είτα ο νους ελθών αυτά διεκόσμησε.
Στην αρχή όλα τα πράγματα ήταν ίδια.
Μετά ήρθε ο νους και τα (ξεχώρισε και τα) ταξινόμησε.

Αναξαγόρας π.500-427 π.Χ. , Προσωκρατικός φιλόσοφος & αστρονόμος.

Διότι τηλικούτος ών, κιθαρωδεί και ου ληστεύει!
Διότι αν και είναι τέτοιος, παίζει κιθάρα και δεν ληστεύει.
(εξηγώντας γιατί χειροκροτεί θερμά κάποιον θηριώδη τύπο που έπαιζε -οικτρά- λύρα)

Διογένης, 410-323 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος.

Σιγῶν παρέρχου τὸν ταλαίπωρον βίον,αὐτὸν σιωπῇ τὸν χρόνον μιμούμενος
λαθὼν δὲ καὶ βίωσον, εἰ δὲ μή, θανών.
Μές στή σιωπή ζήσε τήν άθλια ζωή σου,όπως κι ο χρόνος στή σιωπή μέσα κυλάει
κρυφή ζωή ή έστω κρυφό θάνατο νά ’χεις.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς (4ος αιν. μ.Χ.)

Οἵους ἂν ἐράνους ἐνέγκῃς τοῖς γονεῦσι, τούτους αὐτοὺς ἐν τῷ γήρᾳ παρὰ τῶν τέκνων προσδέχου.
Ό,τι πρόνοιες λάβεις για τους γονείς σου, τέτοιες να περιμένεις κι εσύ στα γηρατειά σου από τα παιδιά σου.

Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Ω ξειν', αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.
Φίλε, ανάγγειλε στους Λακεδαιμόνιους ότι εδώ είμαστε, υπακούοντας στα προστάγματά τους.
(Επίγραμμα πάνω στον τάφο των Τριακοσίων που έπεσαν στις Θερμοπύλες)

Σιμωνίδης ο Κείος 556-468 π.Χ. , Αρχαίος ποιητής.

Πᾶν ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἐν αἰσθήσει· στέρησις δέ ἐστιν αἰσθήσεως ὁ θάνατος.
Κάθε καλό και κάθε κακό βρίσκεται στην αίσθηση, ενώ ο θάνατος είναι ακριβώς η στέρηση της αίσθησης.

Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος φιλόσοφος.

Γλώττης άρχε.
Να κυριαρχείς τη γλώσσα σου.

Δελφικά Παραγγέλματα.

62. Δίκης
ѳυμίαμα λίβανον
Ὄμμα Δίκης μέλπω πανδερκέος, ἀγλαομόρφου,
ἣ καὶ Ζηνὸς ἄνακτος ἐπὶ ѳρόνον ἱερὸν ἵζει
οὐρανόѳεν καѳορῶσα βίον ѳνητῶν πολυφύλων,
τοῖς ἀδίκοις τιμωρὸς ἐπιβρίѳουσα δικαία,
ἐξ ἰσότητος ἀληѳείαι συνάγουσ' ἀνόμοια·
πάντα γάρ, ὅσσα κακαῖς γνώμαις ѳνητοῖσιν ὀχεῖται
δύσκριτα, βουλομένοις τὸ πλέον βουλαῖς ἀδίκοισι,
μούνη ἐπεμβαίνουσα δίκην ἀδίκοις ἐπεγείρεις·
ἐχѳρὰ τῶν ἀδίκων, εὔφρων δὲ σύνεσσι δικαίοις.
ἀλλά, ѳεά, μόλ' ἐπὶ γνώμαις ἐσѳλαῖσι δικαία,
ὡς ἂν ἀεὶ βιοτῆς τὸ πεπρωμένον ἦμαρ ἐπέλѳοι.

Τον οφθαλμόν εξυμνώ της Δίκης, πού βλέπει τα πάντα καί λάμπει από ομορφιά. η οποία
ακόμη καί εις τον ιερόν θρόνον του βασιλέως Διός κάθεται καί παρατηρεί από τον
ουρανόν τον βίον (τον τρόπον διαβιώσεως) των ανθρώπων, πού ανήκουν είς πολλάς
φυλάς
καί επιπίπτει ως δικαία τιμωρός κατά των αδίκων, συνάπτουσα τα ανόμοια κατά την
ισότητα δια της αληθείας
διότι όλα, όσα φέρονται εις τάς κακόβουλους σκέψεις των ανθρώπων, είναι δυσδιάκριτα,
επειδή αυτοί (οι άνθρωποι) ως άδικοι θέλουν το επί πλέον (είναι πλεονέκται) δια των
σκέ-ψεων των.
Μόνον εσύ επεμβαίνεις δικαίως εις άδικα έργα. και είσαι έχθρα των αδίκων ανθρώπων,
έχεις όμως καλάς διαθέσεις προς τους δικαίους.
Αλλά, ώ θεά, έλα εσύ ως δικαία και δώσε μας καλές σκέψεις, έως ότου επέλθη ή υπό της
μοίρας προωρισμένη ήμερα του βίου (μέχρι να άποθάνωμεν).

Διογένης τον έρωτα είπε σχολαζόντων ασχολίαν.
Ο Διογένης είπε ότι ο έρωτας είναι ασχολία των αργόσχολων.
(από το ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ Ιωάννη Στοβαίου)

Διογένης, 410-323 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος.

Οργής νοσούσης εισίν ιατροί λόγοι.
Τα λόγια θεραπεύουν ένα μυαλό που είναι άρρωστο (ή οργισμένο).

Αισχύλος 525-456 π.Χ. , Αρχαίος τραγικός ποιητής.

Ατυχίαν μη ονειδίζειν, νέμεσιν αιδούμενον.
Την ατυχία (του άλλου) μην την κοροϊδεύεις, φοβούμενος τη θεία δίκη.

Πιττακός ο Μυτιληναίος ( 650-570 π.Χ. , εκ των 7 σοφών της Αρχ .Ελλάδας)

Αι μεν βρονταί τους παίδας, αι δε απειλαί τους άφρονας καταπλήττουσι.
Οι μεν βροντές τρομάζουν τα παιδιά και οι απειλές τους ανόητους.

Σωκράτης 469-399 π.Χ. , Φιλόσοφος.

Αρχή άνδρα δείκνυσι.
Η εξουσία αποκαλύπτει τον χαρακτήρα.

Βίας ο Πριηνεύς, 625-540 π.Χ., Εκ των 7 σοφών της αρχαίας Ελλάδος.

Ει βούλει αγαθός είναι, πρώτον πίστευσον ότι κακός εί.
Αν θέλεις να είσαι καλός, πρώτα να πιστέψεις ότι είσαι κακός.

Επίκτητος 50 μ.Χ.-120 μ.Χ , Στωικός φιλόσοφος.

Φιλοφρόνει πάσιν.
Να είσαι φιλικός με όλους.

Δελφικά Παραγγέλματα.

61. Νεμέσεως ὕμνος
Ὦ Νέμεσι, κλήιζω σε, ѳεά, βασίλεια μεγίστη,
πανδερκής, ἐσορῶσα βίον ѳνητῶν πολυφύλων·
ἀιδία, πολύσεμνε, μόνη χαίρουσα δικαίοις,
ἀλλάσσουσα λόγον πολυποίκιλον, ἄστατον αἰεί,
ἣν πάντες δεδίασι βροτοὶ ζυγὸν αὐχένι ѳέντες·
σοὶ γὰρ ἀεὶ γνώμη πάντων μέλει, οὐδέ σε λήѳει
ѱυχὴ ὑπερφρονέουσα λόγων ἀδιακρίτωι ὁρμῆι.
πάντ' ἐσορᾶις καὶ πάντ' ἐπακούεις, {καὶ} πάντα
βραβεύεις·
ἐν σοὶ δ' εἰσὶ δίκαι ѳνητῶν, πανυπέρτατε δαῖμον.
ἐλѳέ, μάκαιρ', ἁγνή, μύσταις ἐπιτάρροѳος αἰεί·
δὸς δ' ἀγαѳὴν διάνοιαν ἔχειν, παύουσα πανεχѳεῖς
γνώμας οὐχ ὁσίας, πανυπέρφρονας, ἀλλοπροσάλλας.

Ω Νέμεσι σε υμνώ, εσένα την θεά την μεγαλύτερη βασίλισσα
πού βλέπεις τα πάντα καί παρατηρείς τον βίον των ανθρώπων,
πού ανήκουν εις πολλάς φυλάς αιωνία, σεβαστή, πού μόνον εσύ χαίρεσαι στα δίκαια, καί
τιμωρείς τον πολυποίκιλον λόγον, τον πάντοτε ασταθή εσένα φοβούνται όλοι οι
άνθρωποι πού έχουν ζυγόν στον τράχηλο (πού έχουν βαρείαν συνείδησιν)
διότι εσύ ενδιαφέρεσαι πάντοτε δια την γνώμην (την διάθεσιν) όλων, ούτε σου
διαφεύγει την προσοχήν ή ψυχή, πού υπερηφανεύεται κατά τους λόγους με
άκοτανόητον ορμήν. Εσύ τα πάντα εποπτεύεις καί τα πάντα ακούεις καί τα πάντα κρίνεις
από σε εξαρτώνται αι δίκαι των ανθρώπων, ώ υπέρτατη θεά
Ελα ώ μακαριά, αγνή, βοηθός πάντοτε εις τους μύστας καί δόσε τους να έχουν άγαθήν
διάνοιαν, καί να καταπαύσης τας μισητάς γνώμας , τας αντιθέσεις, τας ανοησίας, τάς
υπεροπτικάς καί αλλοπρόσαλλους (ευμεταβόλους).

Κλεπτών γαρ η νυξ, της δε αληθείας το φως.
Η νύχτα είναι των κλεφτών, και το φως είναι της αλήθειας.

Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός.

Γην και ύδωρ.
(το δείγμα υποτέλειας που ζήτησαν οι Πέρσες πρέσβεις από τη Σπάρτη και τους έριξαν στο πηγάδι)

Ηρόδοτος 480-420 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας ιστοριογράφος.

Ουδέν άτακτον των φύσει.
Τίποτα απ’ όσα είναι δοσμένα από τη φύση δεν είναι χωρίς τάξη.

Αριστοτέλης 384-322 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Τα ψυχρά θέρεται, θερμόν ψύχεται, υγρόν αυαίνεται, καρφαλέον νοτίζεται.
Τα ψυχρά θερμαίνονται, το θερμό ψύχεται, το υγρό ξεραίνεται, το στεγνό δροσίζεται.

Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος.

Ο θάνατος δεν θα πρέπει να μας απασχολεί, επειδή όταν εμείς υπάρχουμε, ο θάνατος δεν είναι παρών και όταν ο θάνατος είναι παρών, εμείς δεν υπάρχουμε.
Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος φιλόσοφος.

Ο κόσμος αλλοίωσις, ο βίος υπόληψις.
Ο κόσμος είναι μια συνεχής αλλαγή, η ζωή είναι γέννημα της φαντασίας.

Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.
Μην μακαρίζεις κανένα πριν το τέλος του ή μη βγάζεις συμπεράσματα πριν το τέλος.

Σόλων, 630-560 π.χ., Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης - φιλόσοφος.

Σκηνή πας ο κόσμος εστί και παίγνιον· ή μάθε παίζειν ή φέρε τας οδύνας.
Θέατρο είναι όλη η ζωή μα και παιχνίδι. Ή μάθε να παίζεις κάνοντας στην άκρη τη σοβαρότητα, ή υπέμεινε τα βάσανα.
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς (4ος αιν. μ.Χ.)

Ομίλει πράως.
Να ομιλείς με πραότητα.

Δελφικά Παραγγέλματα.

60. Χαρίτων
ѳυμίαμα στύρακα
Κλῦτέ μοι, ὦ Χάριτες μεγαλώνυμοι, ἀγλαότιμοι,
ѳυγατέρες Ζηνός τε καὶ Εὐνομίης βαѳυκόλπου,
Ἀγλαΐη Ѳαλίη τε καὶ Εὐφροσύνη πολύολβε,
χαρμοσύνης γενέτειραι, ἐράσμιαι, εὔφρονες, ἁγναί,
αἰολόμορφοι, ἀειѳαλέες, ѳνητοῖσι ποѳειναί·
εὐκταῖαι, κυκλάδες, καλυκώπιδες, ἱμερόεσσαι·
ἔλѳοιτ' ὀλβοδότειραι, ἀεὶ μύσταισι προσηνεῖς.

Ακούστε με ώ Χάριτες ένδοξαι, πού τιμάσθε με λαμπρότητα, θυγατέρες του Διός καί και
της Ευρυνόμης με τα βαθειά στήθη, εσείς η Αγλαϊα, η Θάλεια καί η πολυευτυχισμένη
Ευφροσύνη πού γεννάτε την χαρά, είσθε αξιέραστες ευχάριστες, αγνές, ποικιλόμορφες,
πάντοτε θαλερές (φρέσκιες) εις τους ανθρώπους περιπόθηται διότι ούτε αι ταχείαι
φλόγες του ηλίου, ούτε της σελήνης το φώς ούτε καί το καύχημα της σοφίας, της
αρετής καί της δραστήριας τόλμης
ούτε της λαμπρός ωραιότατης νεότητας του βίου ή περίοδος (ή εποχή) διεγείρει χαρές
εις την ζωήν μας χωρίς την ίδικήν σας παρουσίαν
Είθε να μας έλθετε πάντοτε προσηνείς προς τους μύστας.
εσείς πού είσθε άξιες ευχής, αι τριγυρίζουσαι (τους ανθρώπους), αι ανθηραί, αι
περιπόθηται, πού δίδετε την ευτυχίαν.

Χόλος νόον οιδάνει.
Ο θυμός φουσκώνει το μυαλό.

Όμηρος, περ. 800-750 π.Χ., Ποιητής .

Ήλιος ούκ αν υπερβήσεται μέτρα.
Ακόμα και ο ήλιος δεν μπορεί να υπερβεί τα μέτρα που του αναλογούν.

Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος.

Πολλάς αν εύροις μηχανάς, γυνή γαρ εί.
Μπορείς να βρεις πολλά τεχνάσματα, αφού είσαι γυναίκα.

Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός.

Βασιλικόν, καλώς ποιούντα κακώς ακούειν.
Είναι μεγαλειώδες να σε κατηγορούν ενώ κάνεις το σωστό.
(σχόλιο του όταν πληροφορήθηκε ότι ο Πλάτωνας μίλησε άσχημα γι’ αυτόν)
Αντισθένης, 445-360 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος.

Ου δώσω δε ουδέ φάρμακον ουδενί αιτηθείς θανάσιμον.
Αν μου ζητήσουν θανατηφόρο φάρμακο, σε κανέναν δεν θα δώσω.
(όρκος του Ιπποκράτη)

Ιπποκράτης, 460-377 π.Χ., Πατέρας της Ιατρικής.

Λόγον παρ’ εχθρού μη ποθ’ ηγήση φίλον.
Τα λόγια του εχθρού σου μην τα θεωρήσεις ποτέ φιλικά.

Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής.

Παν το πολύ τη φύσει πολέμιον.
Οτιδήποτε υπερβολικό είναι αντίθετο στη φύση.

Ιπποκράτης, 460-377 π.Χ., Πατέρας της Ιατρικής.

Την αγοράν ωρισμένον τόπον εις το αλλήλους απατάν και πλεονεκτείν.
Η αγορά είναι το μέρος που έχει οριστεί για να εξαπατά ο ένας τον άλλο και να είναι πλεονέκτης.

Ανάχαρσις, 6ος π.Χ. αιών, Σκύθης ηγεμόνας & φιλόσοφος.

Βίας μη έχου.
Να μην έχεις βία.

Δελφικά Παραγγέλματα.

59. Μοιρῶν
ѳυμίαμα ἀρώματα
Μοῖραι ἀπειρέσιοι, Νυκτὸς φίλα τέκνα μελαίνης,
κλῦτέ μου εὐχομένου, πολυώνυμοι, αἵτ' ἐπὶ λίμνης
οὐρανίας, ἵνα λευκὸν ὕδωρ νυχίας ὑπὸ ѳέρμης ῥήγνυται ἐν σκιερῶι λιπαρῶι
μυχῶι εὐλίѳου ἄντρου, ναίουσαι πεπότησѳε βροτῶν ἐπ' ἀπείρονα γαῖαν·
ἔνѳεν ἐπὶ βρότεον δόκιμον γένος ἐλπίδι κοῦφον στείχετε πορφυρέηισι
καλυѱάμεναι ὀѳόνηισι μορσίμωι ἐν πεδίωι, ὅѳι πάγγεον ἅρμα διώκει
δόξα δίκης παρὰ τέρμα καὶ ἐλπίδος ἠδὲ μεριμνῶν καὶ νόμου ὠγυγίου καὶ
ἀπείρονος εὐνόμου ἀρχῆς· Μοῖρα γὰρ ἐν βιότωι καѳορᾶι μόνη, οὐδέ τις ἄλλος
ἀѳανάτων,οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου,
καὶ Διὸς ὄμμα τέλειον· ἐπεί γ' ὅσα γίγνεται ἡμῖν,
Μοῖρά τε καὶ Διὸς οἶδε νόος διὰ παντὸς ἅπαντα.
ἀλλά μοι εὐκταῖαι, μαλακόφρονες, ἠπιόѳυμοι,
Ἄτροπε καὶ Λάχεσι, Κλωѳώ, μόλετ', εὐπατέρειαι,
ἀέριοι, ἀφανεῖς, ἀμετάτροποι, αἰὲν ἀτειρεῖς,
παντοδότειραι, ἀφαιρέτιδες, ѳνητοῖσιν ἀνάγκη·
Μοῖραι, ἀκούσατ' ἐμῶν ὁσίων λοιβῶν τε καὶ εὐχῶν,
ἐρχόμεναι μύσταις λυσιπήμονες εὔφρονι βουλῆι.
Μοιράων τέλος ἔλλαβ' ἀοιδή, ἣν ὕφαν' Ὀρφεύς

Ώ Μοίραι αναρίθμηται, αγαπητά τέκνα της μαύρης Νυκτός, ακούσατε την προσευχήν
μου σείς με τα πολλά ονόματα, πού κατοικείτε επάνω σε λίμνη επουράνια όπου λευκό
νερό στάζει από νυκτερινή ζέστη στον σκιερό μυχό ωραίου φκιασμένου με καλά λιθάρια
σπηλαίου, και πετάτε εις την απέραντη γή των ανθρώπων, από όπου βαδίζετε προς το
ανθρώπινο δουλικό γένος με ανεκπλήρωτη, κενή ελπίδα, αφού σκεπασθήτε με πορφυρά
λεπτά ενδύματα, εις την μοιραίαν πεδιάδα, όπου το άρμα πού κρατεί όλην την γήν το
καταδιώκει ή δόξα. πλησίον εις το τέρμα της δίκης (της δικαιοσύνης) και της ελπίδος και
των φροντίδων, και εις τον πανάρχαιον νόμον της απέραντου αρχής πού κυβερνάται με
καλούς νόμους. Διότι μόνον ή Μοίρα βλέπει τα συμβαίνοντα εις τον βίον των ανθρώπων,
ούτε κανείς άλλος από τους αθανάτους, πού κατέχουν τάς κορυφάς του χιονοσκεπούς
Ολύμπου, (βλέπει τα συμβαίνοντα εις τους ανθρώπους), καί το τέλειον μάτι του Διός
επειδή όσα συμβαίνουν εις ημάς (τους ανθρώπους) τα γνωρίζει εξ ολοκλήρου όλα ή
Μοίρα και ο νους του Διός. Αλλά ελάτε δι' έμέ σείς αι αερινές, αι ευμενείς με την ήπιαν
διάθεσιν, σεις η Άτροπος η Λάχεσις καί η Κλώθω, πού έχετε καλόν πατέρα, αι νυκτερινές,
αι αφανείς, αι αμετάπειστες, αι πάντοτε σκληρές, πού δίδετε τα πάντα καί αφαιρείτε την
ανάγκην από τους θνητούς
ώ Μοίραι, ακούσατε τάς ίδικάς μου ιεράς προσφοράς και τάς προσευχάς, καί ελάτε εις
τους μύστας με χαρμόσυνη διάθεσι και αποδιώξατε την λύπην.

Βουλή και μύθοισι και ηπεροπηΐδι τέχνη.
Με θέληση, με παραμύθια και με την τέχνη της εξαπάτησης.
(Ερωτηθείς πώς κατάφερε να κατακτήσει τον κόσμο σε τόσο σύντομο διάστημα)

Μέγας Αλέξανδρος ( 356-323 π.Χ. , )

Ανδρεία, σωφροσύνης αιρετοτέρα.
Η ανδρεία είναι προτιμότερη από τη σωφροσύνη.

Αντιφάνης 388-311π.Χ., Έλληνας Αρχαίος ποιητής & Κωμικός