Σμικρός εν σμικροίς, μέγας εν μεγάλοις έσομαι.
Μικρός ανάμεσα σε μικρούς, θα γίνω μεγάλος ανάμεσα σε μεγάλους.

Πίνδαρος, 522-438 π.Χ., Αρχαίος λυρικός ποιητής.

Λόγιζε προ έργου.
Να σκέφτεσαι πριν κάνεις κάτι.

Πυθαγόρας, 580-490 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Μελέτα το παν.

Περίανδρος 668-584 π.Χ. , Τύραννος της Κορίνθου και εκ των 7 σοφών.

Τι αυτό δίκαιον και ξύμφορον ουχ ευρίσκεται δυνατόν όν.
Το δίκαιο και το συμφέρον δεν είναι δυνατό να συνυπάρχουν στο ίδιο πράγμα.

Θουκυδίδης 460-394 π.Χ. ,Αθηναίος ιστορικός.

Φίλος και ίππος εν ανάγκη δοκιμάζονται.

Αίσωπος 620-560 π.Χ. , Αρχαίος μυθοποιός.

Τα πλούτη δεν ωφελούν τους νεκρούς.

Αισχύλος 525-456 π.Χ. , Αρχαίος τραγικός ποιητής.

Ανάγκα και Θεοί πείθονται.
Και οι θεοί ακόμα πείθονται μπροστά στην ανάγκη.

Σιμωνίδης ο Κείος 556-468 π.Χ. , Αρχαίος ποιητής.

Κακόν ανάγκη, αλλ’ ουδεμία ανάγκη ζην μετά ανάγκης.
Η ανάγκη είναι κακό, αλλά δεν είναι αναγκαίο να ζούμε υπό καθεστώς ανάγκης.

Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος φιλόσοφος.

Τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστον εις ίδιον αποστρέφεσθαι.
Για τους ξύπνιους ένας και κοινός κόσμος υπάρχει, αλλά κάθε κοιμισμένος ξαναγυρνά στο δικό του ιδιαίτερο κόσμο.

Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος.

Πλείονες εξ ασκήσεως αγαθοί γίνονται ή από φύσεως.
Οι περισσότεροι γίνονται ικανοί με την άσκηση παρά από τη φύση τους.

Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

69. Ἐρινύων
ѳυμίαμα στύρακα καὶ μάνναν
Κλῦτε, ѳεαὶ πάντιμοι, ἐρίβρομοι, εὐάστειραι,
Τισιφόνη τε καὶ Ἀλληκτὼ καὶ δῖα Μέγαιρα·
νυκτέριαι, μυχίοις ὑπὸ κεύѳεσιν οἰκί' ἔχουσαι
ἄντρωι ἐν ἠερόεντι παρὰ Στυγὸς ἱερὸν ὕδωρ,
οὐχ ὁσίαις βουλαῖσι βροτῶν κεκοτημέναι αἰεί,
λυσσήρεις, ἀγέρωχοι, ἐπευάζουσαι ἀνάγκαις,
ѳηρόπεπλοι, τιμωροί, ἐρισѳενέες, βαρυαλγεῖς,
Ἀίδεω χѳόνιαι, φοβεραὶ κόραι, αἰολόμορφοι,
ἠέριαι, ἀφανεῖς, ὠκυδρόμοι ὥστε νόημα·
οὔτε γὰρ ἠελίου ταχιναὶ φλόγες οὔτε σελήνης
καὶ σοφίης ἀρετῆς τε καὶ ἐργασίμου ѳρασύτητος
εὔχαρι οὔτε βίου λιπαρᾶς περικαλλέος ἥβης
ὑμῶν χωρὶς ἐγείρει ἐυφροσύνας βιότοιο·
ἀλλ' αἰεὶ ѳνητῶν πάντων ἐπ' ἀπείρονα φῦλα
ὄμμα Δίκης ἐφορᾶτε, δικασπόλοι αἰὲν ἐοῦσαι.
ἀλλά, ѳεαὶ Μοῖραι, ὀφιοπλόκαμοι, πολύμορφοι,
πραΰνοον μετάѳεσѳε βίου μαλακόφρονα δόξαν.

Ακούσατε με ώ θεοί πού έχετε πάσαν τιμήν, πού φωνάζετε δυνατά, βακχικοί, σεις η
Τισιφόνη και η Αλληκτώ και η θεϊκή Μέγαιρα νυκτερινές, πού ζήτε εις τον μυχόν καί
έχετε είς τα βάθη την οικίαν σας μέσα εις ένα ομιχλώδες σπήλαιον πλησίον είς το ιερόν
νερό της Στυγός
πετάτε πάντοτε ένεκα των ανοσιών διαθέσεων των ανθρώπων λυσσασμένες,
μεγαλόφρονες, πολυδύναμες επιφέρουσαι βαρείς πόνους, κόρες του Αδου καταχθόνιες,
ποικιλόμορφες, πού προξενείτε φόβον αέρινες, αφανείς, πού τρέχετε γρήγορα όπως το
νόημα (ό νους).
Εσείς επιβλέπετε πάντοτε ωσάν μάτι της Δίκης τις απειράριθμες φυλές όλων των
ανθρώπων, και είσθε πάντοτε δικασταί. Αλλά, ώ θεαί Μοίραι με τα πλοκάμια από φίδια
πολύμορφες, μεταθέσατε και καταστήσατε την μαλακόκαρδη και ευμενή την γνώμην του
βίου.

Οφθαλμού κράτει.
Να κυριαρχείς των οφθαλμών σου.

Δελφικά Παραγγέλματα.

Μηδέν είναι μήτε τέχνην άνευ μελέτης μήτε μελέτην άνευ τέχνης.
Καμία άξια δεν έχει ούτε η δεξιότης άνευ ασκήσεως, ούτε η άσκησις άνευ δεξιότητος.

Πρωταγόρας 487-412 π.Χ. , Αρχαίος Αθηναίος σοφιστής.

Τας των σπουδαίων φιλίας ουδ’ ο πας αιών εξαλείψειεν αν.
Τις φιλίες των ενάρετων ούτε η αιωνιότητα δεν μπορεί να εξαλείψει.

Ισοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας.

Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα
Ένα ξέρω ότι δεν ξέρω τίποτα.

Σωκράτης 469-399 π.Χ. , Φιλόσοφος.

Φόβος είναι η ψυχική ταραχή που προκαλείται από την αναμονή του κακού.
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος.

Φαγέτω με η ιδία φθείρ και μη η αλλοτρία.
Ας με φάει η δική μου ψείρα και όχι η ξένη.

Αίσωπος 620-560 π.Χ. , Αρχαίος μυθοποιός.

Κατ’ αρχής γαρ φιλαίτιος λεώς.
Αρέσει στο λαό να κατηγορεί την εξουσία.

Αισχύλος 525-456 π.Χ. , Αρχαίος τραγικός ποιητής.

Δει τον αγαθόν άνδρα παυόμενον της αρχής μη πλουσιώτερον, αλλά μάλλον ενδοξότερον γεγονέναι.
Ο τίμιος άντρας πρέπει να φεύγει από την αρχή, όχι πλουσιότερος, αλλά ενδοξότερος.

Βίας ο Πριηνεύς, 625-540 π.Χ., Εκ των 7 σοφών της αρχαίας Ελλάδος.

Κυάμων απέχεσθαι.
Να απέχεις από τα κουκιά.
(με την έννοια της αποχής από την πολιτική· τα κουκιά χρησιμοποιούνταν στη διεξαγωγή ψηφοφοριών)

Πυθαγόρας, 580-490 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Ζευς γαρ μεγάλης γλώσσης κόμπους υπερεχθαίρει.
Ο Ζευς τιμωρεί τους κομπασμούς της μεγάλης γλώσσας.

Σοφοκλής, 496-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός.

Όφις Έλλην ο ποικίλος.
(πικρό και πολυσήμαντο σχόλιο του Πέρση χιλίαρχου Ρωξάνη, για τον Θεμιστοκλή)

Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός.

Αμαρτάνων μετανόει.
Όταν σφάλλεις, να μετανοείς.

Δελφικά Παραγγέλματα.

68. Ὑγείας
ѳυμίαμα μάνναν
Ἱμερόεσσ', ἐρατή, πολυѳάλμιε, παμβασίλεια,
κλῦѳι, μάκαιρ' Ὑγίεια, φερόλβιε, μῆτερ ἁπάντων·
ἐκ σέο γὰρ νοῦσοι μὲν ἀποφѳινύѳουσι βροτοῖσι,
πᾶς δὲ δόμος ѳάλλει πολυγηѳὴς εἵνεκα σεῖο,
καὶ τέχναι βρίѳουσι· ποѳεῖ δέ σε κόσμος, ἄνασσα,
μοῦνος δὲ στυγέει σ' Ἀίδης ѱυχοφѳόρος αἰεί,
ἀιѳαλής, εὐκταιοτάτη, ѳνητῶν ἀνάπαυμα·
σοῦ γὰρ ἄτερ πάντ' ἐστὶν ἀνωφελῆ ἀνѳρώποισιν·
οὔτε γὰρ ὀλβοδότης πλοῦτος γλυκερὸς ѳαλίηισιν,
οὔτε γέρων πολύμοχѳος ἄτερ σέο γίγνεται ἀνήρ·
πάντων γὰρ κρατέεις μούνη καὶ πᾶσιν ἀνάσσεις.
ἀλλά, ѳεά, μόλε μυστιπόλοις ἐπιτάρροѳος αἰεὶ
ῥυομένη νούσων χαλεπῶν κακόποτμον ἀνίην.

Σύ ή περιπόθητη η αξιέραστη που ζωογονείς τα πάντα, ή βασίλισσα των πάντων, άκουσε
με ώ μακαρία Υγεία, πού φέρεις την εύτυχίαν και είσαι ή μητέρα όλων διότι από σένα
από το ένα μέρος καταστρέφονται αι ασθένειαι των ανθρώπων, και από τα άλλο μέρος
κάθε σπίτι πάλιν εξ αίτιας σου (όταν έχη υγείαν) ανθοφορεί γεμάτο από χαρά, και αι
τέχναι ακμάζουν. Και σε ποθεί ό κόσμος, ώ βασίλισσα, καί μόνον ο Αδης οέ μισεί ο
πάντοτε θανατηφόρος.
Είσαι πάντοτε θαλερά, σε σένα περισσότερο από όλους απευθύνομεν τις ευχές μας είσαι
η ανακούφισις των ανθρώπων διότι χωρίς εσένα όλα είναι ανωφελή εις τους ανθρώπους
διότι ούτε ο Πλούτος, πού μας δίδει τα αγαθά, είναι γλυκός κατά τα συμπόσια, ούτε ο
ανήρ γίνεται γέρων, που εμόχθησε πολύ χωρίς εσένα διότι μόνη εσύ κυριαρχείς των
πάντων, και βασιλεύεις εις όλα. Αλλά ώ θεά έλα εις τους μύστας πάντοτε βοηθός, καί
σώζε μας από την κακότυχη ανία των φοβερών ασθενειών.

Πολλοί μεν άνθρωποι ήσαν οι Πέρσαι, ολίγοι όμως άνδρες.
Οι Πέρσες ήταν πολλοί αλλά λίγοι ήταν ανδρείοι.

Ηρόδοτος 480-420 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας ιστοριογράφος.

Ανθρώπων άρχειν.
(λογοπαίγνιο, απαντώντας στην ερώτηση με τι ασχολείται)

Διογένης, 410-323 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος.

Ο μηδέν αδικών ουδενός δείται νόμου.
Όποιος δεν αδικεί, δεν χρειάζεται κανένα νόμο.

Αντιφάνης 388-311π.Χ., Έλληνας Αρχαίος ποιητής & Κωμικός

Νικά δ’ ο μείων τον μέγαν δίκαι’ έχων.
Ο μικρός νικάει τον μεγάλο όταν έχει δίκιο.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός.

Ο πολίτης ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή τω μετέχειν κρίσεως και αρχής.
Το κύριο γνώρισμα του πολίτη είναι η συμμετοχή στην απονομή δικαιοσύνης και στην άσκηση εξουσίας.

Αριστοτέλης 384-322 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Ισότης στάσιν ου ποιεί.
Η ισότητα δεν προκαλεί επανάσταση.

Σόλων, 630-560 π.χ., Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης - φιλόσοφος.

Αδικούμενοι οι άνθρωποι μάλλον οργίζονται ή βιαζόμενοι.
Οι άνθρωποι περισσότερο οργίζονται όταν τους αδικούν παρά όταν ασκείται βία επάνω τους.

Θουκυδίδης 460-394 π.Χ. ,Αθηναίος ιστορικός.

Μούνοι θεοφιλέες, όσοις εχθρόν το αδικέειν.
Είναι αγαπητοί στους θεούς μόνο όσοι εχθρεύονται την αδικία.

Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Οι μεγάλοι κλέπται από το μικρόν απάγουσι.
Οι μεγάλοι κλέφτες αρπάζουν και τα μικρά.

Διογένης, 410-323 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος.

Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν.
Το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτό αυτών που την κυβερνούν.

Ισοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας.

Τοις μεν νόμοις, παλαιοίς χρώ, τοις δ' όψοις, προσφάτοις.
Να χρησιμοποιείς παλαιούς νόμους και φρέσκα φαγητά.

Περίανδρος 668-584 π.Χ. , Τύραννος της Κορίνθου και εκ των 7 σοφών.

Θεών όνειδος τους κακούς ευδαιμονείν.
Είναι ντροπή (όνειδος) για τους θεούς να καλοπερνούν οι κακοί.

Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής.

Δει εν μεν τοις όπλοις φοβερούς, εν δε τοις δικαστηρίοις φιλανθρώπους είναι.
Οι άνθρωποι στον πόλεμο πρέπει να εμπνέουν φόβο, αλλά στα δικαστήρια να είναι συμπονετικοί.

Δημοσθένης, 384-322 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας.

Μάλλον αδικείσθαι ή αδικείν.
Καλύτερα να σε αδικούν παρά να αδικείς.

Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος.

Πράττε αμετανοήτως.
Να πράττεις με σιγουριά.

Δελφικά Παραγγέλματα.

67. Ἀσκληπιοῦ
ѳυμίαμα μάνναν
Ἰητὴρ πάντων, Ἀσκληπιέ, δέσποτα Παιάν,
ѳέλγων ἀνѳρώπων πολυαλγέα πήματα νούσων,
ἠπιόδωρε, κραταιέ, μόλοις κατάγων ὑγίειαν
καὶ παύων νούσους, χαλεπὰς κῆρας ѳανάτοιο,
αὐξιѳαλής, ἐπίκουρ', ἀπαλεξίκακ', ὀλβιόμοιρε,
Φοίβου Ἀπόλλωνος κρατερὸν ѳάλος ἀγλαότιμον,
ἐχѳρὲ νόσων, Ὑγίειαν ἔχων σύλλεκτρον ἀμεμφῆ,
ἐλѳέ, μάκαρ, σωτήρ, βιοτῆς τέλος ἐσѳλὸν ὀπάζων.

Ώ συ Ασκληπιέ, ιατρέ των πάντων, ώ δέσποτα Παιάν πού μαγεύεις τα εκ των νόσων
παθήματα των ανθρώπων, πού προξενούν μεγάλους πόνους, συ πού καταπραΰνεις με τα
δώρα σου ο ισχυρός, είθε να έλθης φέρων εις ημάς την υγείαν, και καταπαύων τις
βαρείες ασθένειες και τον ολέθριον θάνατον, συ ώ νέε, πού συντελείς εις την αύξησιν και
απομακρύνεις τα κακά ο καλότυχος συ το ισχυρό βλαστάρι, το πολυτίμητο του Φοίβου
Απόλλωνος, ο εχθρός των νοσημάτων, πού έχεις άμεμπτον σύζυγον την Υγείαν έλα,
μακάριε, σωτήρα μας, δίδων εις ημάς καλόν τέλος του βίου.

Ανθρώποις πάσι ταυτό αγαθόν και αληθές. Ηδύ δε άλλω άλλο.
Για όλους τους ανθρώπους, το καλό και το αληθινό είναι το ίδιο. Αυτό που προκαλεί ευχαρίστηση όμως είναι διαφορετικό στον καθένα.

Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Απιστούνται δ’ oι λάλοι καν αληθεύωσιν.
Δεν πιστεύει κανείς τους φλύαρους, ακόμα κι όταν λένε την αλήθεια.

Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Όσον εν πολέμω σίδηρος δύναται, τοσούτον εν πολιτεία λόγος ευ έχων ισχύει.
Όση αξία έχει στον πόλεμο το σίδερο τόση αξία έχει στην πολιτική η καλή ομιλία.

Σόλων, 630-560 π.χ., Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης - φιλόσοφος.

Δει τα μεν εικότα λέγειν, τα δ’ αμήχανα σιωπάν.
Πρέπει να μιλάει κανείς για τα φυσιολογικά πράγματα και για τα απίθανα να σιωπά.

Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Μη λάλει προς ηδονήν.
Να μη μιλάς μόνο και μόνο επειδή αυτό σε ευχαριστεί.

Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος

Πένητα φεύγει πας τις εκποδών φίλος.
Ο καθένας αποφεύγει ένα φτωχό φίλο.

Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός.

Κρείττον ένα φίλον έχειν πολλού άξιον, ή πολλούς μηδενός αξίους.
Καλύτερα να έχεις έναν αλλά άξιο φίλο παρά πολλούς που δεν αξίζουν τίποτα.

Ανάχαρσις, 6ος π.Χ. αιών, Σκύθης ηγεμόνας & φιλόσοφος

Λέοντι κρείττον ή γυναικί συμβιούν.
Καλύτερα να ζεις με λιοντάρι παρά με γυναίκα.

Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

Το Θείον φθονερόν και ταραχώδες.
Οι θεοί είναι φθονεροί και προκαλούν φασαρίες.

Σόλων, 630-560 π.χ., Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης - φιλόσοφος.

Ουκ αν φορητός είης, ει πράσσοις καλώς.
Είσαι ανυπόφορος, αν είσαι πετυχημένος.

Αισχύλος 525-456 π.Χ. , Αρχαίος τραγικός ποιητής.