Ορφικοί Ύμνοι - 73. Δαίμονος (ѳυμίαμα λίβανον)

73. Δαίμονος
ѳυμίαμα λίβανον
Δαίμονα κικλήσκω μεγάλαν ἡγήτορα φρικτόν,
μειλίχιον Δία, παγγενέτην, βιοδώτορα ѳνητῶν, Ζῆνα μέγαν, πολύπλαγκτον,
ἀλάστορα, παμβασιλῆα, πλουτοδότην, ὁπόταν γε βρυάζων οἶκον ἐσέλѳηι,
ἔμπαλι δὲ τρύχοντα βίον ѳνητῶν πολυμόχѳων·
ἐν σοὶ γὰρ λύπης τε χαρᾶς κληῖδες ὀχοῦνται.
τοιγάρ τοι, μάκαρ, ἁγνέ, πολύστονα κήδε' ἐλάσσας,
ὅσσα βιοφѳορίην πέμπει κατὰ γαῖαν ἅπασαν,
ἔνδοξον βιοτῆς γλυκερὸν τέλος ἐσѳλὸν ὀπάζοις.

Τον Δαίμονα επικαλούμαι τον μέγαν τον καλόν οδηγόν τον φρικτόν τον μαλακόν Δία,
τον γεννήτορα των πάντων, αυτόν πού δίδει την ζωήν εις τους θνητούς, τον Δία τον
μεγάλον τον πολυπλάνητον, τον τιμωρόν, τον βασιλέα των πάντων τον δίδοντα τον
πλούτον, όταν εισέλθη εις τον οίκον φουσκωμένος (από δώρα), και αντιθέτως αφανίζεις
την περιουσίαν των ανθρώπων, πού μοχθούν πολύ διότι εσύ κατέχεις τα κλειδιά της
λύπης και της χαράς. Δια τούτο, ώ μακάριε, αγνέ, αφού απομακρύνεις τας λυπηράς
ανησυχίας, όσαι στέλλουν την καταστροφήν της ζωής εις όλην την γην, είθε να μας
δώσης ένδοξον γλυκύ καλό τέλος του βίου.