Τα παιδιά σου θα σου κάνουν ό,τι έκανες στους γονείς σου.

Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Κρίνε τον εαυτό σου, αλλά μην απελπίζεσαι εξαιτίας του.

Επίκτητος 50 μ.Χ.-120 μ.Χ , Στωικός φιλόσοφος.

Αυτός που ξεχνά τα λάθη του γίνεται θρασύς.

Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Οι κακοί υπακούουν στα πάθη τους, όπως οι δούλοι στ' αφεντικά τους.

Διογένης, 410-323 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος.

Από γερό μυαλό γεννιέται η ευτυχία.

Αισχύλος 525-456 π.Χ. , Αρχαίος τραγικός ποιητής.

Η ζωή είναι μικρή για όσους κάνουν το καλό, αλλά για όσους κάνουν το κακό, μια μόνη νύχτα είναι ένας άπειρος χρόνος.

Λουκιανός 120-180 μ.Χ. , Σύρος συγγραφέας.

Μηδέν χρημάτων ένεκα πράττειν.
Μην κάνεις τίποτα με κίνητρο τα υλικά αγαθά.

Περίανδρος 668-584 π.Χ. , Τύραννος της Κορίνθου και εκ των 7 σοφών.

Φρόντιζε να τιμωρείς τα ελαττώματα σου, για να μην τιμωρείσαι από αυτά.

Επίκτητος 50 μ.Χ.-120 μ.Χ , Στωικός φιλόσοφος.

Οὐθὲν ὄφελος ἦν τὴν κατὰ ἀνθρώπους ἀσφάλειαν παρασκευάζεσθαι τῶν ἄνωθεν ὑπόπτων καθεστώτων καὶ τῶν ὑπὸ γῆς καὶ ἁπλῶς τῶν ἐν τῷ ἀπείρῳ.
Κανένα όφελος δεν αποκομίζει κανείς φροντί­ζοντας για την προστασία του από τους ανθρώπους, ενώ παραμένουν στην ψυχή του η ταραχή για όσα συμβαίνουν στον ουρανό και κάτω από τη γη και, γενικά, στο άπειρο.

Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος φιλόσοφος

Τυφλός ο έρως.

Θεόκριτος 3ος π.Χ. αιών , Αρχαίος Έλληνας ποιητής.

Αμαθέστερον πως ειπέ και σαφέστερον.
Πες κάτι κάπως λιγότερο μορφωμένο και πιο σαφές.

Αριστοφάνης 445-386 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας κωμωδιογράφος.

80. Βορέου
ѳυμίαμα λίβανον
Χειμερίοις αὔραισι δονῶν βαѳὺν ἠέρα κόσμου,
κρυμοπαγὴς Βορέα, χιονώδεος ἔλѳ' ἀπὸ Ѳράικης
λῦέ τε παννέφελον στάσιν ἠέρος ὑγροκελεύѳου
ῥιπίζων ἰκμάσιν νοτεραῖς ὀμβρηγενὲς ὕδωρ,
αἴѳρια πάντα τιѳείς, ѳαλερόμματον αἰѳέρα τεύχων
ἀκτίνες ὣς λάμπουσιν ἐπὶ χѳονὸς ἠελίοιο.

Ω συ πού με τις χειμωνιάτικες αύρες δονείς (συγκλονίζεις. ταράσσεις) τον βαθύν αέρα
του κόσμου, συ ο παγετώδης Βορέας, έλα από την χιονοσκεπή θράκην
και λύσε την στάσιν (το σταμάτημα), πού είναι σκεπασμένη από σύννεφα, του αέρος,
που έχει τον δρόμον του στα νερά.

Απέχθειαν φεύγε.
Να αποφεύγεις την απέχθεια.

Δελφικά Παραγγέλματα.

Μισθόν μοχθήσαντα δίδου μη θλίβε πένητα.
Να πληρώνεις αυτόν που δούλεψε μη στεναχωρείς τον φτωχό.

Φωκυλίδης, ~5ος αιών π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας ποιητής από τη Μίλητο.

Εδιζησάμην εμεωυτόν.
Αναζήτησα τον εαυτό μου.

Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος.

Αιδώς σωφροσύνης πλείστον μετέχει.
Η ντροπή είναι σημαντικό στοιχείο της σωφροσύνης.

Θουκυδίδης 460-394 π.Χ. ,Αθηναίος ιστορικός.

Σε κάθε επιθυμία, πρέπει να τίθεται το ερώτημα: τι θα μου συμβεί αν πραγματοποιηθεί αυτό που θέλω και τι αν δεν πραγματοποιηθεί;

Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος φιλόσοφος.

Τα σύκα σύκα, την σκάφην δε σκάφην ονομάζων.
Ο συγγραφέας ιστορίας πρέπει να είναι άφοβος, αδέκαστος, ελεύθερος, φίλος του θάρρους και της αλήθειας, και να λέει τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.

Λουκιανός 120-180 μ.Χ. , Σύρος συγγραφέας.

Τις είναι θέλεις σαυτώ πρώτον ειπέ. Είθ’ ούτως ποίει ά ποιείς.
Πρώτα πες στον εαυτό σου ποιος θέλεις να είσαι μετά να κάνεις αυτά που κάνεις σύμφωνα με αυτό.

Επίκτητος 50 μ.Χ.-120 μ.Χ , Στωικός φιλόσοφος.

Μικρήν νήα αινείν, μεγάλη δ’ ενί φορτία θέσθαι.
Να παινεύεις το μικρό καράβι, αλλά βάλε το φορτίο σου στο μεγάλο.
(Έργα και Ημέραι 643)

Ησίοδος 7ος αιών π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας ποιητής.

Μισώ τον άνδρα τον διπλούν πεφυκότα, χρηστόν λόγοισι, πολέμιον δε τοις τρόποις.
Μισώ τον διπρόσωπο που είναι αγαθός στα λόγια αλλά εχθρικός στις πράξεις.
Φωκυλίδης, ~5ος αιών π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας ποιητής από τη Μίλητο.

79. Ѳέμιδος
ѳυμίαμα λίβανον
Οὐρανόπαιδ' ἁγνὴν καλέω Ѳέμιν εὐπατέρειαν,
Γαίης τὸ βλάστημα, νέην καλυκώπιδα κούρην,
ἣ πρώτη κατέδειξε βροτοῖς μαντήιον ἁγνὸν
Δελφικῶι ἐν κευѳμῶνι ѳεμιστεύουσα ѳεοῖςι
Πυѳίωι ἐν δαπέδωι, ὅѳι Πύѳων ἐμβασίλευεν·
ἣ καὶ Φοῖβον ἄνακτα ѳεμιστοσύνας ἐδίδαξε·
πάντιμ', ἀγλαόμορφε, σεβάσμιε, νυκτιπόλευτε·
πρώτη γὰρ τελετὰς ἁγίας ѳνητοῖς ἀνέφηνας,
βακχιακὰς ἀνὰ νύκτας ἐπευάζουσα ἄνακτα·
ἐκ σέο γὰρ τιμαὶ μακάρων μυστήριά ѳ' ἁγνά.
ἀλλά, μάκαιρ', ἔλѳοις κεχαρημένη εὔφρονι βουλῆι
εὐιέρους ἐπὶ μυστιπόλου τελετὰς σέο, κούρη.

Την κορην του Ουρανού την άγνήν προσκαλώ, την θέμιν με τον καλόν πατέρα, το νέον
βλαστάρι της Γης την κόρην πού έχει πρόσωπον σαν άνθος,
πού πρώτη έδειξε εις τους ανθρώπους το ιερόν μαντείον
εις τον κρυψώνα των Δελφών και απέδιδε το δίκαιον εις τους θεούς εις τον ναόν του
Απόλλωνος, ότε έβασίλευεν εις τους Δελφούς αυτή πού και τον Φοίβον τον άνακτα
εδίδαξε τα δίκαια συ ή έχουσα όλας τάς τιμάς, με την λαμπράν μορφήν, ή σεβαστή, πού
περιπλανασαι κατά την νύκτα διότι πρώτη εσύ εφανέρωσες εις τους ανθρώπους τάς
αγίας ιεροτελεστίας και επευφημούσες τον άνακτα κατά τάς βακχικάς νύκτας διότι από
σένα προέρχονται αι τιμαί των θεών καί τα άγια μυστήρια.
Αλλά, μακαρία, είθε να ελθης χαρούμενη με ευφρόσυνον διάθεσιν
εις τάς ιεράς μυστηριακάς τελετουργίας, που γίνονται για σε, ώ κόρη.