Μηδέν της τύχης, αλλά πάντα της ευβουλίας και της προνοίας.

Τίποτα δεν εξαρτάται από την τύχη, αλλά όλα από την ορθή κρίση και την προνοητικότητα.

Πλούταρχος 47-120 μ.Χ. , Αρχαίος Έλληνας ιστορικός.

Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει.

Η μόρφωση, όπως ακριβώς μια εύφορη γη, φέρνει όλα τα καλά.

Σωκράτης 469-399 π.Χ. , Φιλόσοφος.

Βραχύς αιών.

Η ζωή είναι σύντομη.

Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ‐ Βάκχαι

Άρα μη θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον,Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες
όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον; ή ζώμεν ημείς, τού βίου τεθνηκότος;

Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει ζούμε μόνο κατά φαντασίαν,εμείς οι Έλληνες, που έχομε περιπέσει σε συμφορά νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο; ή ζούμε εμείς, και έχει αποθάνει η ζωή;
(Θρηνεί για την εξαφάνιση του Ελληνισμού)

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς (4ος αιών. μ.Χ.)

Θανέειν πέπρωται άπασι.
Είναι γραφτό σε όλους να πεθάνουν.

Πυθαγόρας, 580-490 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Εύκολος η εις άδου οδός· καταμύοντας γουν απιέναι.
Εύκολος είναι ο δρόμος προς τον Άδη πας εκεί με κλειστά τα μάτια.

Βίων ο Βορυσθενίτης, ~4ος αιών π.Χ., Αρχαίος κυνικός φιλόσοφος.

Ο θάνατος ουδέν προς ημάς· το γαρ διαλυθέν αναισθητεί· το δ' αναισθητούν ουδέν προς ημάς.
Ο θάνατος δεν είναι τίποτε για μας γιατί αυτό που αποσυντίθεται δεν έχει αισθήσεις και ό,τι είναι χωρίς αισθήσεις δεν είναι τίποτε για μας.

Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος φιλόσοφος.

Θάνατός εστιν οκόσα εγερθέντες ορέομεν, οκόσα δε εύδοντες ύπνος.
Θάνατος είναι όσα βλέπουμε ξύπνιοι, ενώ όσα [βλέπουμε] κοιμισμένοι [είναι] ύπνος.

Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος.

Πάντα γαρ φύσει έχει τι θείον.
Σε όλα υπάρχει εκ φύσεως κάτι το θείο.

Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Αρχάς είναι των όλων ατόμους και κενόν, τα δ’ άλλα πάντα νενομίσθαι.
Τα άτομα και το κενό είναι η αρχή των πάντων και τα υπόλοιπα είναι κατασκευάσματα του νου.

Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Περί μεν θεών ουκ έχω ειδέναι, ούθ’ ως εισίν ουθ’ ως ουκ εισίν.
Σχετικά με τους θεούς, δεν ξέρω ούτε πώς είναι ούτε πώς δεν είναι.

Πρωταγόρας, Αρχαίος Αθηναίος σοφιστής.

Θεός ουδαμή ουδαμώς άδικος.
Ο Θεός δεν είναι ποτέ καθόλου άδικος.

Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος.

Φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη.
Η φιλία [ή η αγάπη] είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα.

Αριστοτέλης 384-322 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις, της ψυχής και του σώματος απ' αλλήλου.
Ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο διαχωρισμός δύο πραγμάτων, του ενός απ' το άλλο, δηλαδή της ψυχής από το σώμα.

Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος.

Θνητών όλβιος εις το τέλος ουδείς.
Κανένας άνθρωπος δεν είναι τυχερός στο τέλος.

Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ‐ Ιφιγένεια εν Αυλίδι