Ὕπνος, ἀγρυπνίη, ἀμφότερα τοῦ μετρίου μᾶλλον γενόμενα, κακόν.
Τόσο ο ύπνος όσο και η εγρήγορση χωρίς μέτρο κάνουν κακό.
Ιπποκράτης, 460-377 π.Χ., Πατέρας της Ιατρικής.

Τυραννίς χρήμασι.
Το χρήμα αποβαίνει δυνάστης.

Ηρόδοτος 480-420 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας ιστοριογράφος.

Δεν τη θέλει ο Θεός τη βία, την αρπαγή, κατακρίνει και τον πλούτο τον άδικο. Ο ουρανός και η γη είναι για όλους. Μόνο ό,τι μας ανήκει να έχουμε. Τα ξένα όχι. Όχι με τη βία.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός.

Μένει μια γλυκιά παρηγοριά σε έναν άνθρωπο δυστυχισμένο, και αυτή προέρχεται από το ότι έχει πράξει ότι ονομάζεται καθήκον.
Δημοσθένης, 384-322 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας.

Αγαθούς τίμα.
Να τιμάς τους αγαθούς.

Δελφικά Παραγγέλματα.

49. Ἵπτας
ѳυμίαμα στύρακα
Ἵπταν κικλήσκω, Βάκχου τροφόν, εὐάδα κούρην,
μυστιπόλοις τελεταῖσιν ἀγαλλομένην Σάβου ἁγνοῦ
νυκτερίοις τε χοροῖσιν ἐριβρεμέταο Ἰάκχου.
κλῦѳί μου εὐχομένου, χѳονία μήτηρ, βασίλεια,
εἴτε σύ γ' ἐν Φρυγίηι κατέχεις Ἴδης ὄρος ἁγνὸν
ἢ Τμῶλος τέρπει σε, καλὸν Λυδοῖσι ѳόασμα·
ἔρχεο πρὸς τελετὰς ἱερῶι γήѳουσα προσώπωι.

Την Ίππαν καλώ την τροφόν του Βάκχου, την κόρην πού τίμα τον Βάκχον, την
μεμυημένην, πού ευφραίνεται με τάς τελετουργίας του αγνού Σάβου κατά τους
νυκτερινούς χορούς του Ιάκχου, πού προξενεί μεγάλον θόρυβον. Ακουσε την προσευχήν
μου, συ η γηινη μητέρα, ή βασίλισσα, είτε κατέχεις (κατοικείς) εις την Φρυγίαν το ιερόν
όρος της Ίδης ή σε ευχαριστεί ο Τμώλος, πού για τους Λυδούς είναι ωραίος τόπος για
χορό έλα εις τάς τελετάς χαρούμενη με ιερόν πρόσωπον.

Η ευδαιμονία δεν βρίσκεται ούτε στα κοπάδια ούτε στο χρυσάφι, μα στην ψυχή που ‘ναι κατοικία του Θεού.

Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.

Ἀνάξιον ἄνδρα μὴ ἐπαίνει διὰ πλοῦτον.
Μην επαινείς τον πλούσιο, αν είναι άνθρωπος χωρίς αξία.

Βίας ο Πριηνεύς, 625-540 π.Χ., Εκ των 7 σοφών της αρχαίας Ελλάδος.

Καιρῶν μεταβολαῖς οἱ σφόδρα δυνατοὶ τῶν ἀσθενεστέρων ἐνδεεῖς γίνονται.
Στις κρίσιμες στιγμές, ακόμη και οι δυνατοί χρειάζονται τους αδύνατους.

Αίσωπος 620-560 π.Χ. , Αρχαίος μυθοποιός.